पावसात एक घटना घडली. झाडावरचं एक घरटं वा-याने अचानक पडलं. दोघं जणं शब्दं संपल्यासारखे बसून होते. त्याने तिला पंखानी जवळ घेतलं. थरथरत्या पंखानी ती ही कुशीत शिरली.
चिमणा - 'सकाळी बोलूयात',.
चिमणी - 'हो' म्हणाली.
रात्रं संपायची वाट बघत दोघं बसून राहिले. सकाळी स्वच्छ प्रकाश पडला.
चिमणा उत्साहानी म्हणाला, 'निघूया ? पुन्हा नव्या काड्या आणू.
'तिच्या डोळ्यात पाणी आलं.
चिमणा - 'अग वेडे, *पाडणं* त्याच्या हातात आहे तर *बांधणं* आपल्या हातात आहे आणि मदतीची वाट बघायला आपण *माणसं* थोडीच आहोत! चल निघूया"
आणि त्यांनी उंच आकाशात झेप घेतली...यालाच *जगणे* म्हणतात ....................
No comments:
Post a Comment