कौटुंबिक कथा

*रात्रीचे बारा वाजले होते. नवरा उशिरा घरी आला. बायको रागावली होती.*

*बायको: कुठे होतात दिवसभर? ऑफिस मधून पण दुपारीच निघालात.*

*नवरा: अग मी ना...ते आपल..हे...*

*बायको: (नवऱ्याचे त त प प ऐकून आणखी रागावून) आता का गप्प? सांगा ना कुठे शेण खायला गेला होतात? आणि ही घाणेरडी ट्रंक आणि भिकारडी वळकटी कोणाची?*

*नवरा: (थोड़ा धीर जमावून) अग आईला आपल्या घरी आणायला गेलो होतो!*

*बायको: काय? कशाला आणलत आईला इथे?  भावांकडे सोडायच होतत तिला.*

*(आई बिचारी दरवाज्याबाहेर काळोखात पदराने डोळे पुसत उभी असते. बायकोला तिला आत या असे पण सांगावेसे वाटत नाही. संतापलेली बायको तिच्याकडे पहात पण नाही.)*
*नवरा: (अगतिकपणे) तिला माझ्या भावांकडे सोडण शक्य नाही! प्लीज समजून घे!*

*बायको: का आपल्याकडे कुबेरचा खजिना आहे वाटत? तुमच्या दहा हजार पगारात आपलच भागात नाही. आता आई कशाला आणखी?*

*नवरा: (निग्रहाने) आई इथेच राहील!*

*बायको: हो का? मग ह्या घरात एकतर ती राहील किंवा मी! आणि ही पण निर्लज्जपणे आली इथे. काय हो कशाला आलात आमच्या संसारात विष कालवायला? ( हे विचारतच बायको बाहेरचा दिवा लाऊन दरवाज्याबाहेर जाते. मगाशी काळोखात उभ्या आईने डोळे पुसणारा पदर चेहऱ्यावरून बाजूला केलेला असतो. तिला पाहुन हादरलेली बायको दोन पावल मागे सरकते आणि म्हणते...)*
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
*आई तू???*

.
.
*आई: हो मीच. तुझ्या भावांनी आणि त्यांच्या बायकांनी मला खूप छळल आणि घराबाहेर काढल. मी जावईबापूंना फोन केला आणि ते लगेच मला न्यायला आले!*

*(आपल्या आईची कहाणी ऐकून क्षणभर सुन्न होते. डोळे पाण्याने डबडबतात. पण क्षणात अश्रु पुसून नवऱ्याकडे लाडिक कटाक्ष टाकत बायको वदते..)*

*बायको: (लाडात येत) तुम्हीपण ना अगदी अस्से आहात. जा बाई. कित्ती दिवसांनी इतक छान सरप्राईज दिलत! थँक यु डार्लिंग! (आईकडे वळत) चल आई. दमली असशील. जेऊन घे गरमगरम!*

*नवऱ्याच्या आईचं काय ?*
 *आजच्या मुलींनी या वर विचार करायला हवा!!!*

*👏👏👏👏👏👏*
*बाबांनो हात जोडून विनंती करतो*
*आईपेक्षा जास्त किंमत जगात कुणालाच देऊ नका !!*

*| धन्यवाद   |*