कथा क्रमांक १२६

आज परत एकदा नकळत
मुंगी तळ्यात पडली
स्वतःला वाचविण्यासाठी
झाडाचं पान आणि कबुतराची
वाट पाहू लागली

मीच का सतत हिला वाचवावे
हा कबुतराचा इगो आड आला
झाडावरच बसून
असहाय मुंगीला मरताना पाहू लागला

कबुतराने मदत करावी म्हणून
मुंगी जिवाच्या आकांताने ओरडली
कबुतर आपल्याच विचारात मश्गुल
मुंगी असहायतेमुळे गतप्राण झाली


कबुतर आपल्याच प्रेमात गढून गेलं
पारधी येणार हेच विसरून गेलं
पारध्यानेही याच संधीचा फायदा घेत
मुंगीच्या अनुपस्थितीत डाव साधला


कबुतर आणि मुंगी दुर्दैवीपणे गेले
झाड मात्र त्या दिवशी खूप रडले
मुंगी, कबुतर मेल्याचं दुःख होतंच
पण त्याहूनही परोपकाराची भावना मेल्याचं होतं.. 😔